Soms zijn er geen woorden

Over afscheid nemen …

Soms zijn er geen woorden
Soms is er geen troost
Maar er is stilte
en er is tijd
Er zijn mensen
en er is warmte
Er is liefde
in eeuwigheid

Morgen
zal ik jou vertellen
hoe stil het nu geworden is
hoe traag de bomen
zomer achterlaten
hun bladeren blijven hangen
aan gemis

Morgen
mag je van me weten
dat het leven hier traag
en rustig verder doet
Het bruist niet meer als vroeger
maar het herfst nog wel
en dat is goed.

Jouw lichaam
is te klein geworden
Zó ben jij gegroeid
Nu volgt voor jou
de grote geboorte
Uit jouw lichaam
bevrijdt zich
jouw ziel

En opeens is alles anders
onder dezelfde zon.

Tijd tikt onverstoorbaar verder
vraagt zich niet af
waarom toch, waarom.

…

Door de mist kom je aangelopen
ik strek mijn armen
je komt niet dichterbij

We staan rond je graf
mensen willen bewaren
denken dat aarde dat kan

De mist trekt op
ik kan de horizon ontwaren
het is november
zonder jou

De zon strooit mild haar gouden stralen
bloemen bloeien nog in de kou

En ik weet jou
overal